sepideh rostame ( تحصیلات : دیپلم ، 017 ساله )

سلام
من یه دختر 7 سالم که اجتماعی نیستم کسی باهام حرف میزنه نمیدونم چطوری باید جوابشو بدم بیشتر موقع هام تو خودمم خانوادم امروزی نیستن نمیذارن که من تنهایی جایی برم همیشه خونم و از این بابت خیلی ناراحتم چون دوستام همشون آزادیشونو دارن ولی من نه واین مسئله باعث خجالت من میشه یعنی اعتماد به نفسمو از دست دادم نمیدونم چطوری باید رفتار کنم از این بابت خیلی ناراحتم به دلیل شرایط مالی شاید نتونم برم دانشگاه و سر کارم نمیذارن برم واقعا دارم تو این شرایط خفه میشم لطفا کمکم کنید


مشاور (خانم سعیده صفری)

باسلام خواهر عزیزم مسئله ای که مطرح کردید 2 موضوع را شامل می شد یکی سخت گیری و شرایط مالی خانواده تان که محدودیت هایی را برای شما به وجود آورده است و دوم مهارت های اجتماعیتان که گمان می کنید آن طور که باید و شاید نتوانسته اید تقویتش کنید. در مورد مشکل اول شاید نتوانید کار زیادی انجام دهید البته اینکه نمی توانید کار زیادی انجام دهید به این دلیل است که فعلا نمی توانید برای بهبود وضعیت مالی خانواده تان اقدامی انجام دهید یا عقاید خانواده تان را تغییر دهید ولی می توانید این شرایط را برای خود راحت تر کنید مثلا گمان نمی کنم اگر شما در دانشگاهی دولتی نزدیک محل زندگیتان پذیرفته شوید که نیاز به منابع مالی زیادی نباشد و از طرفی هم بتوانید از امکانات خوابگاهی استفاده کنید با شما مخالفت کنند، فقط اراده و پشتکار خودتان را می طلبد. با این شیوه هم می توانید به علاقه مندی هایتان برسید و هم اینکه در محیط دانشگاه با برقراری ارتباطات بیشتر زمینه تقویت مهارت های اجتماعیتان را فراهم کنید. اما اگر بازهم مصر هستید که خانواده تان موافقت نمی کنند بهتر است اولویت های زندگیتان را موقتا تغییر دهید شاید در زمان حاضر نتوانید دانشگاه بروید ولی محکوم هم نیستید که در حالت رکود باقی بمانید و برای بهبود شرایطتتان کاری نکنید. مطالعه ی کتب مخصوصا روانشناسی در پر کردن اوقات فراغتتان و افزایش اطلاعات ومهارت ها به شما کمک زیادی می تواند بکند. اما اگر برای تامین هزینه مشاوره و حتی کتب روانشناسی با مشکل رفت و آمدو هزینه مواجه هستید ، توصیه می کنم در یکی از کتابخانه های عمومی شهرتان عضو شوید و از کتاب هایی که در زمینه تقویت روابط اجتماعی وجود دارند استفاده کنید و اگر بازهم این برایتان میسر نبود فقط کافیست به رفتار و روابط دیگران با دقت بسیار زیادی نگاه کنید رفتار،صحبت ها و پاسخ هایی که می دهند را مدام با خود نقد کنید سعی کنید به این نتیجه برسید که از چه قسمتی از آن خوشتان آمد و چه قسمتی را نپسندیدید، اگر شما جای آنها بودید در این موقعیت ها چه طور برخورد می کردید ، حتی پیامد رفتار دیگران را در بلند مدت دنبال کنید تا بتوانید رفتار و گفتار صحیح و مناسب را در هر موقعیتی تشخیص دهید. این شیوه کمک بسیار زیادی به شما خواهد کرد . حتی برای رفع کسالت و تنهایی تان سعی کنید با خانواده تان صحبت کنید و فعالیتی هر چند کوچک که می تواند درآمد کمی برایتان داشته باشد را شروع کنید مثلا به کلاس خیاطی بروید و با پارچه های دست دوم شروع به دوختن کنید یا هر چیزی که مورد علاقه تان است و زحمت زیادی نیز برای خانواده تان ندارد. نوجوانی دوران هویت یابی است هویت چیزی نیست که یک شبه بیدار شوید و دقیقا بدانید شخصیتتان قرار است در چه جهتی حرکت کند بلکه در بیشتر افراد به صورت طبیعی چندین سال طول می کشد تا فرد نهایتا بداند، کیست، خودش را پیدا کند و به علاقه مندی هایش پی ببرد ، زمانی که این موضوعات و ترجیحات فردی برای شخص مشخص شد فرد می تواند راحت تر در مورد جهت گیری ها و ترجیحاتش با دیگرا صحبت کند و به قول معروف رفتار باری به هر جهت را پیش نمی گیرد و شما کاملا در مسیر کسب هویت هستید پس از تلاش و کنجکاویتان دست بر ندارید . موفق باشید.